iman
10-06-2016, 12:44 PM
6. آلوچه هندی (تمبر هندی)
شاید بتوان از تمبر هندی به عنوان یکی از محبوب ترین و پر طرفدار ترین خوراکی کودکان و نوجوانان یاد کرد. اما گذشته از این طرفداران خاص ، تمبر هندی به عنوان یکی از مهم ترین موارد ادویه و چاشنی در آشپزخانه ها جای منحصر به فردی به خود اختصاص داده است. حتی در بسیاری از خورشت های ایرانی نیز تمبر هندی به عنوان طعم دهنده ای لذیذ به غذا افزوده می شود. اما در آشپزخانه های هندی این محصول غذایی کاربردی تر از یک چاشنی غذا مورد استفاده قرار می گیرد و آن را در تهیه انواع سس (Only the registered members can see the link h_path=false&category_id=ca51893f7446cf9618172dfe151b666f&category_title=%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9+%D8% B3%D8%B3&page=1&search_query=) ها نیز به کار میبرند. جالب است بدانید گیاه اصلی تمبر هندی از ماداگاسکار آمده است و در حال حاضر در هندوستان بسیار معروف و کاربردی شناخته شده است. طعم ترش و اسیدی آن را در بسیاری از غذا های هندی می توان چشید. نوع دیگری از این آلوچه های هندی که شاید مصرف آن در ایران به اندازه هندوستان متدوال نباشد ، رب تمبر هندی است. این گیاه در مناطق استوایی و با بارش کم کشت می شود و در جنوب هندوستان می توان بیشترین مزارع کشت این گیاه را مشاهده کرد.
7. دارچین
این محصول از پوست درخت دارچین که در هندوستان کشت می شود تهیه می گردد. دارچین واقعی در کشور سریلانکا کشت می شود و در واقع این کشور زادگاه این نوع از ادویه و چاشنی محسوب می شود. اما چه چیزی باعث شهرت جهانی دارچین هندی شده است؟ این دارچین در اصل لایه ای از مغز شاخه های خشک شده ی این گیاه است که محصول این گیاه نیز پس از دو سال قابل استفاده و برداشت است.
روغن دارچین نیز از ساقه های اصلی گیاه تهیه می شود. در غذاهای هندی از چوب های دارچین در مواردی چون انواع بریان و کاری های هندی استفاده می شود. چیپس و ساقه های توخالی این ادویه از پوست نازک این گیاه تهیه می شود. روش تهیه این نوع دارچین به این صورت است که ورقه ای نازک از پوست گیاه دارچین را زیر نور خورشید و گرمای آن خشک می کنند و بعد به صورت ورقه های نازک یا پودر استفاده می کنند . دارچین طعمی شیرین و بوی خاصی به انواع غذا می دهد. این ادویه بسیار گرم بوده و در برخی موارد به عنوان دارو از طرف پزشکان طب سنتی تجویز می شود.
8. شیره انقوره (جوهر شیطان)
شیره انقوره را در هندوستان با نام جوهر شیطان پیدا خواهید کرد. علت این نامگذاری عطر و طعم بسیار تند این ادویه و چاشنی است. این ادویه ی خاص را از ریشه ها و ساقه های نوعی گیاه به دست می آورند. این گیاه که تماماً مصارف دارویی و درمانی دارد و از نظر پزشکی برای انسان بسیار مفید است در هندوستان رویش می کند و در نتیجه سرزمین اصلی و زادگاه این گیاه در هندوستان واقع شده است اما کارشناسان اثراتی از رد پای رویش این نوع گیاه را در آمریکا نیز یافته اند. مختصری از مراحل تهیه این نوع از ادویه و چاشنی به این صورت است که ابتدا با وسیله ای همچون چکش ، ساقه ها و ریشه ی این گیاه را کوبیده و سپس شیره ی حاصل شده از این عملیات را خشک می کنند. در آخر این محصول را به صورت های متنوعی وارد بازار می کنند که البته بوی ناشی از مراحل تهیه آن نیز بسیار نا مطبوع می باشد و علت اصلی پیدایش این بو ، گوگرد موجود در این گیاه است. برای آن که بتوان این محصول را به صورتی که کاربران بتوانند از آن استقاده کنند درآورد ، شیره ی حاصل از آن را با نشاسته مخلوط کرده و آن را به صورت میله های بسته بندی شده روانه بازار می کنند.
9. هل سیاه
این ادویه و چاشنی به عنوان ملکه ادویه های هندی شناخته شده است و علت آن بسیار آشکار است چرا که عطر و بوی این محصول آن قدر مطلوب و آرامش بخش است که چنین نامی را برازنده ی آن کرده است. هل به رنگ های سبز ، سفید و سیاه در بازار یافت می شود. البته هل سبز رنگ در بازار ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بسیار از افراد طعم این ادویه را در خوراکی هایی چون سوهان، گز، برخی شیرینی ها و حتی در چای می پسندند. در بریانی ها و انواع سوپ های هندی این نوع از ادویه و چاشنی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در تهیه انواع بریانی ها در هندوستان ادویه ای به نام ادویه داغ استفاده می شود که مخلوطی از هل، فلفل سیا و سفید، زیره سیاه وسفید، دارچین، پودر میخک، جوز هندی و رنگ قرمز طبیعی است و طعمی رویایی به این نوع غذا را می دهد. می توان گفت که تهیه روغن از هل سیاه در هندوستان یکی از صنایع بسیار کارآمد و درآمد زا به حساب می آید که از آن در تولید بسیاری از نوشیدنی ها استفاده می شود. این گیاه در جنوب غربی هندوستان رشد می کند.
10. پودر فلفل قرمز هندی
می توان گفت که این ادویه و چاشنی به نوعی پادشاه ادویه های هندی محسوب می شود. پاپریکای هندی یا همان فلفل قرمز مزه اصلی غذا های هندی را به خود اختصاص داده است. به علت وجود این ادویه و چاشنی است که غذا های هندی به تند بودن معروف شده اند. زادگاه اصلی این پادشاه به گفته مورخان و کارشناسان کشور پرتغال است که در قرن 15 میلادی به هندوستان آورده شده و به دلیل جایگاهی که در این کشور یافته است به نام پادشاه ادویه و چاشنی هندوستان شهرت یافته است.
در ضمن شما می توانید برای مشاهده لیست کامل توزیع کننده و تولید کننده ادویه و چاشنی (Only the registered members can see the link h_path=false&category_id=a2e68efb72b0b458e4746467ba4335ff&category_title=%D8%A7%D8%AF%D9%88%DB%8C%D9%87+%D9% 88+%DA%86%D8%A7%D8%B4%D9%86%DB%8C&page=1&search_query=) به شبکه حرفه ای کسب و کار ویکیوز (Only the registered members can see the link) مراجعه نمایید.
از مجله اینترنتی ویکیوز (Only the registered members can see the link) دیدن نمایید.
شاید بتوان از تمبر هندی به عنوان یکی از محبوب ترین و پر طرفدار ترین خوراکی کودکان و نوجوانان یاد کرد. اما گذشته از این طرفداران خاص ، تمبر هندی به عنوان یکی از مهم ترین موارد ادویه و چاشنی در آشپزخانه ها جای منحصر به فردی به خود اختصاص داده است. حتی در بسیاری از خورشت های ایرانی نیز تمبر هندی به عنوان طعم دهنده ای لذیذ به غذا افزوده می شود. اما در آشپزخانه های هندی این محصول غذایی کاربردی تر از یک چاشنی غذا مورد استفاده قرار می گیرد و آن را در تهیه انواع سس (Only the registered members can see the link h_path=false&category_id=ca51893f7446cf9618172dfe151b666f&category_title=%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9+%D8% B3%D8%B3&page=1&search_query=) ها نیز به کار میبرند. جالب است بدانید گیاه اصلی تمبر هندی از ماداگاسکار آمده است و در حال حاضر در هندوستان بسیار معروف و کاربردی شناخته شده است. طعم ترش و اسیدی آن را در بسیاری از غذا های هندی می توان چشید. نوع دیگری از این آلوچه های هندی که شاید مصرف آن در ایران به اندازه هندوستان متدوال نباشد ، رب تمبر هندی است. این گیاه در مناطق استوایی و با بارش کم کشت می شود و در جنوب هندوستان می توان بیشترین مزارع کشت این گیاه را مشاهده کرد.
7. دارچین
این محصول از پوست درخت دارچین که در هندوستان کشت می شود تهیه می گردد. دارچین واقعی در کشور سریلانکا کشت می شود و در واقع این کشور زادگاه این نوع از ادویه و چاشنی محسوب می شود. اما چه چیزی باعث شهرت جهانی دارچین هندی شده است؟ این دارچین در اصل لایه ای از مغز شاخه های خشک شده ی این گیاه است که محصول این گیاه نیز پس از دو سال قابل استفاده و برداشت است.
روغن دارچین نیز از ساقه های اصلی گیاه تهیه می شود. در غذاهای هندی از چوب های دارچین در مواردی چون انواع بریان و کاری های هندی استفاده می شود. چیپس و ساقه های توخالی این ادویه از پوست نازک این گیاه تهیه می شود. روش تهیه این نوع دارچین به این صورت است که ورقه ای نازک از پوست گیاه دارچین را زیر نور خورشید و گرمای آن خشک می کنند و بعد به صورت ورقه های نازک یا پودر استفاده می کنند . دارچین طعمی شیرین و بوی خاصی به انواع غذا می دهد. این ادویه بسیار گرم بوده و در برخی موارد به عنوان دارو از طرف پزشکان طب سنتی تجویز می شود.
8. شیره انقوره (جوهر شیطان)
شیره انقوره را در هندوستان با نام جوهر شیطان پیدا خواهید کرد. علت این نامگذاری عطر و طعم بسیار تند این ادویه و چاشنی است. این ادویه ی خاص را از ریشه ها و ساقه های نوعی گیاه به دست می آورند. این گیاه که تماماً مصارف دارویی و درمانی دارد و از نظر پزشکی برای انسان بسیار مفید است در هندوستان رویش می کند و در نتیجه سرزمین اصلی و زادگاه این گیاه در هندوستان واقع شده است اما کارشناسان اثراتی از رد پای رویش این نوع گیاه را در آمریکا نیز یافته اند. مختصری از مراحل تهیه این نوع از ادویه و چاشنی به این صورت است که ابتدا با وسیله ای همچون چکش ، ساقه ها و ریشه ی این گیاه را کوبیده و سپس شیره ی حاصل شده از این عملیات را خشک می کنند. در آخر این محصول را به صورت های متنوعی وارد بازار می کنند که البته بوی ناشی از مراحل تهیه آن نیز بسیار نا مطبوع می باشد و علت اصلی پیدایش این بو ، گوگرد موجود در این گیاه است. برای آن که بتوان این محصول را به صورتی که کاربران بتوانند از آن استقاده کنند درآورد ، شیره ی حاصل از آن را با نشاسته مخلوط کرده و آن را به صورت میله های بسته بندی شده روانه بازار می کنند.
9. هل سیاه
این ادویه و چاشنی به عنوان ملکه ادویه های هندی شناخته شده است و علت آن بسیار آشکار است چرا که عطر و بوی این محصول آن قدر مطلوب و آرامش بخش است که چنین نامی را برازنده ی آن کرده است. هل به رنگ های سبز ، سفید و سیاه در بازار یافت می شود. البته هل سبز رنگ در بازار ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار است. بسیار از افراد طعم این ادویه را در خوراکی هایی چون سوهان، گز، برخی شیرینی ها و حتی در چای می پسندند. در بریانی ها و انواع سوپ های هندی این نوع از ادویه و چاشنی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. در تهیه انواع بریانی ها در هندوستان ادویه ای به نام ادویه داغ استفاده می شود که مخلوطی از هل، فلفل سیا و سفید، زیره سیاه وسفید، دارچین، پودر میخک، جوز هندی و رنگ قرمز طبیعی است و طعمی رویایی به این نوع غذا را می دهد. می توان گفت که تهیه روغن از هل سیاه در هندوستان یکی از صنایع بسیار کارآمد و درآمد زا به حساب می آید که از آن در تولید بسیاری از نوشیدنی ها استفاده می شود. این گیاه در جنوب غربی هندوستان رشد می کند.
10. پودر فلفل قرمز هندی
می توان گفت که این ادویه و چاشنی به نوعی پادشاه ادویه های هندی محسوب می شود. پاپریکای هندی یا همان فلفل قرمز مزه اصلی غذا های هندی را به خود اختصاص داده است. به علت وجود این ادویه و چاشنی است که غذا های هندی به تند بودن معروف شده اند. زادگاه اصلی این پادشاه به گفته مورخان و کارشناسان کشور پرتغال است که در قرن 15 میلادی به هندوستان آورده شده و به دلیل جایگاهی که در این کشور یافته است به نام پادشاه ادویه و چاشنی هندوستان شهرت یافته است.
در ضمن شما می توانید برای مشاهده لیست کامل توزیع کننده و تولید کننده ادویه و چاشنی (Only the registered members can see the link h_path=false&category_id=a2e68efb72b0b458e4746467ba4335ff&category_title=%D8%A7%D8%AF%D9%88%DB%8C%D9%87+%D9% 88+%DA%86%D8%A7%D8%B4%D9%86%DB%8C&page=1&search_query=) به شبکه حرفه ای کسب و کار ویکیوز (Only the registered members can see the link) مراجعه نمایید.
از مجله اینترنتی ویکیوز (Only the registered members can see the link) دیدن نمایید.