yalda118
06-09-2016, 01:07 PM
آیا بیماری روانی والدین را به ارث می*بریم؟
دانشمندان در جستجوی دلایل ابتلا به بیماریهای روانی بیش از گذشته روی عوامل ژنتیک تمرکز کرده*اند. برای جیمز لونگمن که پدرش پس از ابتلا به اسکیزوفرنی خودکشی کرد، این سوال موضوعی بسیار شخصی است.
معمولا به من می*گویند خیلی شبیه پدرم هستم و رفتار و عادات من مثل اوست. به این افتخار می*کنم ولی در عین حال مرا نگران می*کند چون او اسکیزوفرنی داشت و وقتی من ۹ ساله بودم خودکشی کرد.
پس از دو هفته که حالش بسیار بد بود آپارتمانش در لندن را به آتش کشید و خود را از پنجره به بیرون پرت کرد.
برخی از جزییات زندگی و مرگ او را با واکاوی این ماجرا کشف کرده*ام. به عنوان نمونه او بارها اقدام به خودکشی کرده بود، با لباس حمام ساعت*ها درخیابان*های لندن پرسه می*زد یا صداهای عجیبی می*شنید. این موارد با مردی که من به یاد دارم بشدت در تضاد است. وقتی حالش خوب بود مرد سرحال، شوخ طبع و خلاقی بود.
بیست سال قبل از این ماجرا نیز پدرش، پدر بزرگ من، وقتی متوجه شد سرطان دارد با گلوله خودکشی کرد. برخی دیگر از اعضای خانواده من به بیماری*های روانی مبتلا هستند. اکنون که بیست و چند ساله هستم گاهی اوقات دچار افسردگی می*شوم. به همین خاطر طبیعی است که از خودم بپرسم آیا این مشکل در خانواده ما ارثی است؟
برای بسیاری از مردم صحبت کردن در مورد بیماری*های روانی کار سختی است. ولی کسانی که با این مشکل سر و کار دارند معمولا به اعضای خانواده که مشکلات مشابهی دارند، اشاره می*کنند. آیا دلیل افسردگی من از دست دادن پدرم به شکلی بسیار دردناک و تراژیک است؟ یا دلیل آن ژنتیکی و محصول دی ان ای من است؟
پژوهشگران دانشکده پزشکی کینگز کالج لندن در زمینه ژنتیکی بیماریهای روانی تحقیقاتی انجام داده*اند.
مطالعه در مورد دوقلوها و تاریخچه خانوادگی ثابت کرده که ارث در بیماری*های روانی نقش دارد اما فقط در چند سال گذشته دانشمندان توانسته*اند تغییرات ژنتیکی را که ممکن است خطر ابتلا به بیماری روانی را افزایش دهد شناسایی کنند.
پروفسور کاترین لوییس از مرکز تحقیقات زیست*پزشکی مادزلی در لندن می*گوید: "شناسایی عوامل ژنتیکی بیماری*های روانی بسیار دشوار است. در مدرسه ما با بیماری*های ساده مندل (قوانین ژنتیک که گرگور مندل کشف کرد) مثل هانتینگتون یا فیبروز سیستیک آشنا می شویم، بیماری*هایی که یک ژن مشخص در ایجاد بیماری نقش دارد. ولی در بیماری*های روانی فقط یک ژن دخیل نیست و ما باید روی مجموعه*ای از ژن*ها مطالعه کنیم."
برای بسیاری از مردم صحبت کردن در مورد بیماری*های روانی کار سختی است
پژوهش*هایی که در کینگز کالج لندن آغاز شده هنوز در مراحل اولیه است ولی نشان داده در اسکیزوفرنی ۱۰۸ ژن تغییر می*کنند. در مورد افسردگی تغییر ۹ ژن و در اختلال دو قطبی (بای*پولار) تغییر ۲۰ ژن شناسایی شده است. بی*تردید تعداد بیشتری از ژن*های موثر در بیماری*های روانی باید شناسایی شوند و پژوهشگران می*گویند بسیاری از این ژن*ها در بیماری*های روانی مختلف مشترکند.
دانستن اینکه چه ژن*هایی به من به ارث رسیده بسیار مهم است چون به من امکان می*دهد از این فکر که افسردگی اجتناب*ناپذیر است رها شوم. آیا گریزی از افسردگی دارم؟ آیا می*توانم از آن رها شوم؟ یا ورای توانایی*های من است؟
پروفسور لوییس می گوید: "تحقیقات چند سال اخیر نشان می*دهند که عوامل ژنتیکی خطرساز در بسیاری از بیماری*های روانی مشترکند. به عنوان نمونه برخی تفاوت*های ژنتیکی مرتبط با اسکیزوفرنی، در افسردگی و اختلال دو قطبی هم دیده می*شوند."
اسکیزوفرنی پدرم به من منتقل نشده چون اگر اینطور بود قاعدتا تا حالا باید علائم آن را می*دیدم. ولی احتمالا برخی از کدهای ژنتیک مشترک بین من و پدرم باعث شده که من دچار افسردگی شوم.
اما سرنوشت خواهر و برادرهایی که پدر و مادرشان بیماری روانی دارند می*تواند کاملا متفاوت باشد. به عنوان نمونه مادر لوسی و جانی که دو قلو هستند به اختلال دو قطبی مبتلاست. جانی نیز به این اختلال مبتلا شده ولی لوسی چنین مشکلی ندارد.
جانی می گوید: "وقتی حالم خیلی بد است حتی نمی*توانم از تخت بیرون بیایم. حتی اگر بتوانم هیچ چیزی را نمی فهمم. به معنی واقعی کلمه نمی*توانم بفهمم چه چیزی با چیزهای دیگر جور درمی*آید. مغزم مه*آلود است. بنابراین وقتی می*گوییم کسی حال روانی*اش خوب نیست جنبه*های جسمی هم دارد."
از او پرسیدم وقتی که متوجه شد بیماری مادرش را به ارث برده چه احساسی به او دست داد.
"احساسات مختلف و دغدغه*های فکری فراوانی پیدا کردم. ولی در عین حال از احساس راحتی به گریه افتادم. من فرزند مادرم هستم ولی در عین حال احساس می*کنم وضعیت من ویژگی*های خاص خود را دارد چون هر مشکل روانی برای فرد مبتلا کاملا منحصربه فرد است."
اگر یکی از اوالدین شما افسرده باشد احتمال ابتلا شما به افسردگی دو برابر می*شود. در مورد اختلال دو قطبی این احتمال چهار برابر است و در مورد اسکیزوفرنی، که پدر من به آن مبتلا بود، این احتمال هشت برابر می*شود.
اما این احتمالات نسبی*اند و در مجموع خطر ابتلا به این نوع بیماری*ها بسیار اندک است ولی مثل هر مورد دیگری، احتمال اینکه برخی خصلت*های ژنتیکی منتقل شوند وجود دارد. نحوه پرورش ما در کودکی و تجاربمان در بزرگسالی در ابتلا به بیماری*های روانی تاثیر مهمی دارد.
خودکشی پدرم روی زندگی من و رابطه با مادرم تاثیر فراوانی داشت. او نیز افسردگی دارد که احتمالا دلیل آن، مرگ پدرم است. بنابراین صحبت کردن با او در مورد شرایط روحی خودش و نگرانی*هایش در مورد من بسیار تعیین*کننده بود.
احساس ناتوانی و ناکامی او در جلوگیری از خودکشی پدرم و نگرانی*های او در مورد احتمال ابتلای من به اختلال روانی شبیه پدرم کاملا واضح بود.
او روز مرگ پدرم را تعریف به یاد می*آورد؛ او به مدرسه آمد تا به من خبر بدهد و بخوبی چهره من را که نه ساله بودم و روی پاهایش نشسته بودم در خاطر دارد. برایم تعریف کرد که آن شب گریه می*کردم و پدرم را می*خواستم . ولی من هیچیک ازاین*ها را به خاطر ندارم.
ولی مادرم این نگرانی را که من بیماری*های جدی مثل اسکیزوفرنی را به ارث برده باشم پشت سر گذاشته است.
او می گوید: "پدرت اگر زنده بود حتما به تو افتخار می*کرد. مطمئنم به خاطر همه کارهایی که تو توانستی بکنی و او هیچگاه نتوانست انجام دهد به تو خیلی افتخار می*کرد. در عمق وجودش می*گفت ببین چه جوان خوبی تربیت کرده*ایم."
دانشمندان در جستجوی دلایل ابتلا به بیماریهای روانی بیش از گذشته روی عوامل ژنتیک تمرکز کرده*اند. برای جیمز لونگمن که پدرش پس از ابتلا به اسکیزوفرنی خودکشی کرد، این سوال موضوعی بسیار شخصی است.
معمولا به من می*گویند خیلی شبیه پدرم هستم و رفتار و عادات من مثل اوست. به این افتخار می*کنم ولی در عین حال مرا نگران می*کند چون او اسکیزوفرنی داشت و وقتی من ۹ ساله بودم خودکشی کرد.
پس از دو هفته که حالش بسیار بد بود آپارتمانش در لندن را به آتش کشید و خود را از پنجره به بیرون پرت کرد.
برخی از جزییات زندگی و مرگ او را با واکاوی این ماجرا کشف کرده*ام. به عنوان نمونه او بارها اقدام به خودکشی کرده بود، با لباس حمام ساعت*ها درخیابان*های لندن پرسه می*زد یا صداهای عجیبی می*شنید. این موارد با مردی که من به یاد دارم بشدت در تضاد است. وقتی حالش خوب بود مرد سرحال، شوخ طبع و خلاقی بود.
بیست سال قبل از این ماجرا نیز پدرش، پدر بزرگ من، وقتی متوجه شد سرطان دارد با گلوله خودکشی کرد. برخی دیگر از اعضای خانواده من به بیماری*های روانی مبتلا هستند. اکنون که بیست و چند ساله هستم گاهی اوقات دچار افسردگی می*شوم. به همین خاطر طبیعی است که از خودم بپرسم آیا این مشکل در خانواده ما ارثی است؟
برای بسیاری از مردم صحبت کردن در مورد بیماری*های روانی کار سختی است. ولی کسانی که با این مشکل سر و کار دارند معمولا به اعضای خانواده که مشکلات مشابهی دارند، اشاره می*کنند. آیا دلیل افسردگی من از دست دادن پدرم به شکلی بسیار دردناک و تراژیک است؟ یا دلیل آن ژنتیکی و محصول دی ان ای من است؟
پژوهشگران دانشکده پزشکی کینگز کالج لندن در زمینه ژنتیکی بیماریهای روانی تحقیقاتی انجام داده*اند.
مطالعه در مورد دوقلوها و تاریخچه خانوادگی ثابت کرده که ارث در بیماری*های روانی نقش دارد اما فقط در چند سال گذشته دانشمندان توانسته*اند تغییرات ژنتیکی را که ممکن است خطر ابتلا به بیماری روانی را افزایش دهد شناسایی کنند.
پروفسور کاترین لوییس از مرکز تحقیقات زیست*پزشکی مادزلی در لندن می*گوید: "شناسایی عوامل ژنتیکی بیماری*های روانی بسیار دشوار است. در مدرسه ما با بیماری*های ساده مندل (قوانین ژنتیک که گرگور مندل کشف کرد) مثل هانتینگتون یا فیبروز سیستیک آشنا می شویم، بیماری*هایی که یک ژن مشخص در ایجاد بیماری نقش دارد. ولی در بیماری*های روانی فقط یک ژن دخیل نیست و ما باید روی مجموعه*ای از ژن*ها مطالعه کنیم."
برای بسیاری از مردم صحبت کردن در مورد بیماری*های روانی کار سختی است
پژوهش*هایی که در کینگز کالج لندن آغاز شده هنوز در مراحل اولیه است ولی نشان داده در اسکیزوفرنی ۱۰۸ ژن تغییر می*کنند. در مورد افسردگی تغییر ۹ ژن و در اختلال دو قطبی (بای*پولار) تغییر ۲۰ ژن شناسایی شده است. بی*تردید تعداد بیشتری از ژن*های موثر در بیماری*های روانی باید شناسایی شوند و پژوهشگران می*گویند بسیاری از این ژن*ها در بیماری*های روانی مختلف مشترکند.
دانستن اینکه چه ژن*هایی به من به ارث رسیده بسیار مهم است چون به من امکان می*دهد از این فکر که افسردگی اجتناب*ناپذیر است رها شوم. آیا گریزی از افسردگی دارم؟ آیا می*توانم از آن رها شوم؟ یا ورای توانایی*های من است؟
پروفسور لوییس می گوید: "تحقیقات چند سال اخیر نشان می*دهند که عوامل ژنتیکی خطرساز در بسیاری از بیماری*های روانی مشترکند. به عنوان نمونه برخی تفاوت*های ژنتیکی مرتبط با اسکیزوفرنی، در افسردگی و اختلال دو قطبی هم دیده می*شوند."
اسکیزوفرنی پدرم به من منتقل نشده چون اگر اینطور بود قاعدتا تا حالا باید علائم آن را می*دیدم. ولی احتمالا برخی از کدهای ژنتیک مشترک بین من و پدرم باعث شده که من دچار افسردگی شوم.
اما سرنوشت خواهر و برادرهایی که پدر و مادرشان بیماری روانی دارند می*تواند کاملا متفاوت باشد. به عنوان نمونه مادر لوسی و جانی که دو قلو هستند به اختلال دو قطبی مبتلاست. جانی نیز به این اختلال مبتلا شده ولی لوسی چنین مشکلی ندارد.
جانی می گوید: "وقتی حالم خیلی بد است حتی نمی*توانم از تخت بیرون بیایم. حتی اگر بتوانم هیچ چیزی را نمی فهمم. به معنی واقعی کلمه نمی*توانم بفهمم چه چیزی با چیزهای دیگر جور درمی*آید. مغزم مه*آلود است. بنابراین وقتی می*گوییم کسی حال روانی*اش خوب نیست جنبه*های جسمی هم دارد."
از او پرسیدم وقتی که متوجه شد بیماری مادرش را به ارث برده چه احساسی به او دست داد.
"احساسات مختلف و دغدغه*های فکری فراوانی پیدا کردم. ولی در عین حال از احساس راحتی به گریه افتادم. من فرزند مادرم هستم ولی در عین حال احساس می*کنم وضعیت من ویژگی*های خاص خود را دارد چون هر مشکل روانی برای فرد مبتلا کاملا منحصربه فرد است."
اگر یکی از اوالدین شما افسرده باشد احتمال ابتلا شما به افسردگی دو برابر می*شود. در مورد اختلال دو قطبی این احتمال چهار برابر است و در مورد اسکیزوفرنی، که پدر من به آن مبتلا بود، این احتمال هشت برابر می*شود.
اما این احتمالات نسبی*اند و در مجموع خطر ابتلا به این نوع بیماری*ها بسیار اندک است ولی مثل هر مورد دیگری، احتمال اینکه برخی خصلت*های ژنتیکی منتقل شوند وجود دارد. نحوه پرورش ما در کودکی و تجاربمان در بزرگسالی در ابتلا به بیماری*های روانی تاثیر مهمی دارد.
خودکشی پدرم روی زندگی من و رابطه با مادرم تاثیر فراوانی داشت. او نیز افسردگی دارد که احتمالا دلیل آن، مرگ پدرم است. بنابراین صحبت کردن با او در مورد شرایط روحی خودش و نگرانی*هایش در مورد من بسیار تعیین*کننده بود.
احساس ناتوانی و ناکامی او در جلوگیری از خودکشی پدرم و نگرانی*های او در مورد احتمال ابتلای من به اختلال روانی شبیه پدرم کاملا واضح بود.
او روز مرگ پدرم را تعریف به یاد می*آورد؛ او به مدرسه آمد تا به من خبر بدهد و بخوبی چهره من را که نه ساله بودم و روی پاهایش نشسته بودم در خاطر دارد. برایم تعریف کرد که آن شب گریه می*کردم و پدرم را می*خواستم . ولی من هیچیک ازاین*ها را به خاطر ندارم.
ولی مادرم این نگرانی را که من بیماری*های جدی مثل اسکیزوفرنی را به ارث برده باشم پشت سر گذاشته است.
او می گوید: "پدرت اگر زنده بود حتما به تو افتخار می*کرد. مطمئنم به خاطر همه کارهایی که تو توانستی بکنی و او هیچگاه نتوانست انجام دهد به تو خیلی افتخار می*کرد. در عمق وجودش می*گفت ببین چه جوان خوبی تربیت کرده*ایم."